บทความโดย
อาจารย์ไกรกิติ ทิพกนก ผู้อำนวยการสถาบันฝึกอบรม KCT Academy
อำนาจไม่ได้เริ่มจากตำแหน่งเสมอไป
ที่ทำงานทุกแห่งมีคนที่อยู่ “สูงกว่า” เขาอาจมีตำแหน่งใหญ่กว่า พูดเสียงดังกว่า หรือมีคนล้อมรอบมากกว่า
แต่ความจริงคือ
ไม่ใช่ทุกคนที่อยู่สูง… เป็นผู้นำจริงๆ
ตำแหน่งคืออำนาจบนกระดาษ แต่ “อิทธิพลที่แท้” มาจากความเชื่อใจ หลายองค์กรสอนกันว่า
“คำสั่งไหลจากบนลงล่าง”
“ใครอยู่บน คนนั้นรู้มากที่สุด”
“อย่าเถียง อย่าสงสัย ให้ทำตาม”
แต่นั่นไม่ใช่ภาวะผู้นำ นั่นคือการควบคุม และการควบคุมอาจได้ผลในระยะสั้น. แต่ไม่เคยสร้างทีมที่กล้าเติบโต
ผู้นำที่แท้… ไม่ต้องยืนอยู่เหนือใคร
เขาไม่ต้องอยู่หน้าห้อง แต่คนในห้องอยากฟังเขา
เขาไม่ต้องรู้ทุกคำตอบ. แต่ทำให้คนอื่นกล้าตั้งคำถาม
เขาไม่ต้องตะโกน แต่คำพูดของเขากลับอยู่ในใจคน
หยุดวัดคุณค่าจากความสำเร็จภายนอก. ยอดขายดี ไม่ได้แปลว่าองค์กรดี ทีมโต ไม่ได้แปลว่าทุกคนพัฒนา คนจำนวนมากอยู่ใต้คำสั่งเดียวกัน ไม่ได้แปลว่าพวกเขาเห็นคุณค่าในสิ่งเดียวกัน เพราะ “ความสำเร็จ” ไม่ใช่ใบรับรองว่า “วิธีนั้นถูกต้อง”
วัดผู้นำจากอะไร?
จากความกล้าที่เขาทำให้คนอื่นมี จากความไว้ใจที่เขาสร้างได้โดยไม่ต้องสั่ง จากบรรยากาศที่เขาไม่ต้องควบคุม แต่คนในทีมก็ยังรู้สึกปลอดภัยที่จะเป็นตัวเองอย่าเอาตำแหน่งมาเป็นเกราะป้องกันคำวิจารณ์ ถ้าใครพูดว่า
“ถ้าฉันไม่ดี แล้วทำไมทีมถึงสำเร็จล่ะ?”
คำถามที่ควรถามกลับคือ:
“สำเร็จของใคร?”
“สำเร็จแบบไหน?”
“แลกมาด้วยอะไร?”
คนจะจดจำผู้นำที่ทำให้พวกเขา “เป็นตัวเองได้ดีที่สุด” ไม่ใช่คนที่เก่งที่สุด ไม่ใช่คนที่ถูกเสมอ ไม่ใช่คนที่ยิ่งใหญ่ แต่คือคนที่ทำให้พวกเขากล้า ลุกขึ้น เติบโต และไม่กลัวที่จะล้ม
สรุป
ตำแหน่งอาจให้คำสั่งได้ แต่ “ความไว้วางใจ” ให้พลังได้มากกว่า คุณอาจบังคับให้ใครทำงาน แต่คุณไม่มีวันบังคับให้ใครทุ่มเท… ถ้าพวกเขาไม่รู้สึกว่า “คุณเห็นค่าเขา” ถ้าคุณมีตำแหน่ง จงใช้มันเพื่อยกคนอื่นขึ้น ไม่ใช่ย้ำให้คนอื่นรู้ว่าใครอยู่บน. เพราะวันหนึ่งตำแหน่งจะหายไป
แต่ “ความทรงจำที่คุณทิ้งไว้ในใจคน” จะอยู่ต่อนั่นแหละ…คือผู้นำที่แท้จริง
อ่านบทความด้านการพัฒนา และเรื่องน่าสนใจอื่นๆ ได้ที่ kraikiti blog
